Accompanists
TAbla : Shri Ajit Pathak
Pakhawaj : Shri Durga Majumdar
Tanpura : Shri Vilas Pednekar
To Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Emma Papadopoulos με τίτλο “For the Love of Familiarity / Για την αγάπη της Εξοικείωσης”.
Στην έκθεση For the Love of Familiarity / Για την Αγάπη της Εξοικείωσης η Emma Papadopoulos δημιουργεί έργα των οποίων τα τρία βασικά στοιχεία είναι η γή η θάλασσα και ο άνθρωπος. Δημιουργεί σκίτσα και στη συνέχεια μεταφέρει το έργο της στον καμβά οπού της επιτρέπει να εξερευνήσει το χρώμα το σχήμα καθώς και την υφή σε ένα νέο πλαίσιο.
« …οι μύθοι είναι ενδείξεις των βαθύτερων πνευματικών μας δυνατοτήτων, ικανές να μας οδηγήσουν στην ευχαρίστηση, τη φώτιση, ακόμη και στην έκσταση… » (Τζ. Κάμβελλ, «Η δύναμη του μύθου»).
O Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων και το Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μεξικού (UNAM) παρουσιάζουν την έκθεση αφίσας "Νεοκλασικισμός και γλυπτική, Μεξικό 19ος αι.", από 16 έως Ιανουαρίου έως 16 Φεβρουαρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων "Μελίνα".
Η νέα δουλειά της Μάρως Κερασιώτη, έχει τίτλο «ανα-πλάσεις» και φιλοξενείται στον Εικαστικό Κύκλο Sianti από τις 22 Ιανουαρίου ως τις 10 Φεβρουαρίου. Πριν από εξήντα χρόνια, όπως λέει η ίδια, όρισε τον πηλό παντοτινό της σύντροφο, σε μια σχέση που αποδείχθηκε η πιο μακροχρόνια της ζωής της. Ο λόγος για τη Μάρω Κερασιώτη, η οποία αναφερόμενη στην πορεία της σημειώνει: «Οι διάφορες περίοδοι της δουλειάς μου είχαν αναφορές στη μυθολογία, την Ελληνική και την προσωπική, στη φύση και την κακοποίηση της αλλά και στον άνθρωπο, και τη μοναξιά του ειδωμένα μέσα από τεχνικές και υλικά που κάθε φορά μπορούσαν να εκφράσουν το όραμά μου».
Exotic Armenian Flute Music recorded at 528Hz. One of our newest musical experiment with Armenian Flute (Duduk). You might remember this instrument from the soundtrack of movie Gladiator. Some how it brought out some sad notes. Do let us know what you think about this..
Copyright ⓒ 2017 Meditative Mind. All Rights Reserved.
Was a pleasure to sit in the Jamaa el fna square Marrakesh at sunset for a play between concerts events. This public square is an iconic open space where musicians from all over Africa come to play.
We're currently touring in America, details: www.fanna-fi-allah.com
Γλυπτά κατασκευασμένα κυρίως από οργανικά υλικά όπως ξύλο και πέτρα, αλλά και δημιουργίες από μέταλλο, παρουσιάζει η Χριστίνα Κελλίδη Ντόνεφ, στη νέα της έκθεσης, η οποία εγκαινιάζεται το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018 στο Art Shop της Εvripides Art Gallery.
Με την ίδια παραδοξότητα της «Τούρτας στον ουρανό» του Gianni Rodari του μεγάλου Ιταλού παραμυθά κοιτάμε πια τον ουρανό με λίγο πολύ μια απόσταση από το έδαφος. Αιωρούμαστε χάρη στο Λουκίδη σαν Πήτερ Πάνηδες του μεταίχμιου, αυτών που έλεγε ο Δημόκριτος, ο λόγος είναι η σκιά της πράξης, όλα είναι ψευδαισθήσεις, ουπς που διαβάζαμε στα κόμιξ, κάτι γλυστράει και δεν είναι στο πάτωμα, είναι στο μυαλό μας, είναι η πραγματικότητα που γλιστράει σαν φίδι, μας καίει σαν δράκος, μας φοβερίζει σαν θόρυβος, μας λύνει και μας δένει σαν χαλασμένους ομηρικούς ήρωες. Μια έκθεση-χαλασμένο-παιχνίδι, το λοιπόν, που θα συναρμολογήσουν τα μυαλά μας και θα κουρδίσουν οι φαντασίες μας. Χωρίς φόβο και πάθος προσέλθετε.
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ σε σύλληψη/σκηνοθεσία της Έλλης Παπακωνσταντίνου διερευνά μέσα από την φιλοσοφική διάσταση της τυφλότητας, πιθανές παραλληλίες με τον σημερινό κόσμο της εικονικής πραγματικότητας και των ψευδών ειδήσεων αντλώντας από την πλατωνική αλληγορία του Σπηλαίου.
Από το 1834 που η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα και αρχιτέκτονες όπως ο Σταμάτης Κλεάνθης, άρχισαν να σχεδιάζουν τη νέα πόλη, διακεκριμένοι δημοσιογράφοι και λογοτέχνες επέλεξαν να σταδιοδρομήσουν ως «Αθηναιογράφοι». Κι αν σήμερα σώζονται πολύτιμα κείμενα για την πορεία των 183 χρόνων της νεώτερης Αθήνας μας, το οφείλουμε σ’ αυτούς.
Η ομαδική έκθεση Energy Athens επιστρέφει για να μεταφέρει τον παλμό της Τέχνης στην καρδιά της Αθήνας από τις 13 Ιανουαρίου έως τις 25 Φεβρουαρίου. Το European Centre for Architecture Art, Design and Urban Studies σε συνεργασία με το Chicago Athenaeum: Museum of Architecture and Design παρουσιάζουν για 8η συνεχή χρονιά καλλιτέχνες από όλα τα είδη των τεχνών όπως ζωγραφική, φωτογραφία, αρχιτεκτονική, βιομηχανικό σχεδιασμό, ψηφιακό κολλάζ, κεραμική, χειροποίητο κόσμημα και του βίντεο, στο ENERGY ATHENS 2018.
Έως τις 18 Φεβρουαρίου 2018 παρατείνεται η έκθεση Κοινοί Ιεροί Τόποι στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος του κοινού, αλλά και του αυξημένου αριθμού επισκέψεων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και σχολείων της πόλης. Η έκθεση, την οποία έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 10.000 επισκέπτες, παρουσιάζει ένα οδοιπορικό στις γεωγραφίες και στις κοινότητες των ιερών τόπων, που μοιράζονται οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο, αποτελώντας μέρος της ομότιτλης τριμερούς έκθεσης τέχνης που φιλοξενείται, επίσης, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στο Γενί Τζαμί, όπου θα συνεχίσει έως τις 14 Ιανουαρίου 2018.
Όπως έκαναν στο παρελθόν για αιώνες, έτσι και σήμερα πολλοί χριστιανοί, μουσουλμάνοι και εβραίοι προσεύχονται σε ιερά που ανήκουν σε μια άλλη θρησκεία. Η ύπαρξη κοινών ιερών τόπων είναι ένα γνωστό φαινόμενο με βαθιές ρίζες στη Μεσόγειο, το οποίο φανερώνει τη διαπερατότητα των ορίων μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων. Παρά τις θεολογικές διαφορές, οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες μοιράζονται ένα σύνολο κοινών στοιχείων ως προς τις πεποιθήσεις, τις τελετουργίες, τα ιερά πρόσωπα και τους ιερούς τόπους.
Η Θεσσαλονίκη είναι ιδανική πόλη για να αφηγηθεί κανείς την ιστορία των «Κοινών Ιερών Τόπων», όχι μόνο γιατί οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν ιστορικά ακμάσει εδώ, αλλά και καθώς σήμερα βρίσκεται στο μεσογειακό σταυροδρόμι της μετανάστευσης. Η τριμερής έκθεση, που σχεδιάστηκε ως ένα είδος προσκυνήματος στην πόλη, αποκαλύπτει ιστορικές και σύγχρονες όψεις του «διαμοιρασμού του ιερού».
Οδοιπορικό στις γεωγραφίες και στις κοινότητες των κοινών ιερών τόπων.Η έκθεση στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης διαρθρώνεται σε οκτώ ενότητες, όπου τρία διακριτά επίπεδα φωτογραφικής αφήγησης εμπλέκονται μεταξύ τους, ένα ιστορικό, ένα αμιγώς τεκμηριωτικό κι ένα καλλιτεχνικό. Οι εικόνες μάς μεταφέρουν σε περιοχές όπου η γεωγραφία, η ιστορία και οι παραδόσεις, οι κοινωνικές συνθήκες και οι κοινοτικές συνθέσεις ύφαιναν μέσα στους αιώνες μοναδικά παραδείγματα συμβίωσης διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων και διαμοιράσματος του θείου και των ιερών τόπων. Η περιήγηση ξεκινά από την «Τρισάγια Πόλη», την Ιερουσαλήμ, ιερή και για τις τρεις θρησκείες, οι οποίες συνυπάρχουν παράλληλα για αιώνες μέσα στα σαφέστατα στεγανά τους. Ο βαθμός διαχωρισμού στην περιοχή των Αγίων Τόπων γίνεται άμεσα αντιληπτός στην ενότητα τα «Τείχη».
Καθώς προχωράμε στα «Βουνά» και στα «Νησιά», ερχόμαστε σε επαφή με λιγότερο ή περισσότερο απομονωμένες κοινότητες από τη Βόρεια Αφρική ως το Αιγαίο, όπου το μοίρασμα των ιερών τόπων και η ειρηνική συνύπαρξη θεωρούνταν –μέχρι και τις ημέρες μας– αυτονόητη πρακτική, με το παράδειγμα των χριστιανικών μοναστηριών στη Συρία να δεσπόζει λόγω της τραγικής κατάληξης του πολέμου. Στους «Τόπους της Παναγίας» αντικρίζουμε τη διαχρονική και διάσπαρτη σε όλη τη Μεσόγειο λατρεία από χριστιανούς και μουσουλμάνους που απολαμβάνει η Παναγία, ενώ στην ενότητα «Σπηλιές» μαθαίνουμε για τελετές εξορκισμού, αλλά και για τον θρύλο των Επτά Παίδων της Εφέσου που διαπερνά περιοχές, λαούς και θρησκείες.
Προς το τέλος, η έκθεση διερευνά τους «Ενδιάμεσους Χώρους» μεταξύ θρησκευτικών πρακτικών και παραδόσεων, κυρίως στην περιοχή των Βαλκανίων, και την υβριδική ώσμωσή τους, ενώ οι αυτοσχέδιοι τόποι λατρείας μεταναστών στην Ελλάδα έρχονται στο προσκήνιο μέσα από την ενότητα «Από τη μία όχθη στην άλλη», όπου ένα φωτογραφικό πρότζεκτ αποτελεί αφορμή για τη συνεύρεση δεκάδων ετερόκλητων κοινοτήτων.
Στη Λευκωσία, ο καινοτόμος και εμπνευσμένος γλύπτης, Κώστας Βαρώτσος, εγκατέστησε το 1983, το μνημειακό του γλυπτό, ο ποιητής, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Στη συνέχεια, η Επικίνδυνη χορεύτρια από πέτρα και σίδερο στο Κάστρο της Ροκασκαλένια το 1998, η Μόρτζια από σίδερο και γυαλί στα Απέννινα Όρη, στο Αμπρούτζο της Ιταλίας το 1997, η Κλεψύδρα από σίδερα, πέτρες και ηλεκτρική αντίσταση στους Δελφούς το 1994 έως τους Ορίζοντες από σίδερο και γυαλί, στον ποταμό Σκάλδη του Βελγίου, το 1995, τις Σταγόνες από σίδερο, γυαλί και αλουμίνιο στη Νέα Υόρκη το 1992 και τον επιβλητικό Δρομέα από σίδερο και γυαλί, το 1988 που αρχικά κοσμούσε την πλατεία Ομονοίας και εδώ και 23 χρόνια έχει μεταφερθεί απέναντι από την Εθνική Πινακοθήκη, ο Ορίζοντας από γυαλί, στο Εθνικό Μουσείο της Ελβετίας, κοντά στη Γενεύη το 2000 και τα Συγκοινωνούντα δοχεία από γυαλί και σίδερο στο Μαϊάμι το 2003, μεταξύ άλλων μαρτυρούν τη συνεχή και επίπονη πάλη του δημιουργού με την ευθραυστότητα του γυαλιού, τη στιλπνότητα του σιδήρου και φυσικά της διαφάνειας και του φωτός. Ο Βαρώτσος τολμά με δυναμισμό να επεμβαίνει στους δημόσιους χώρους κερδίζοντας μια άμεση επαφή με το κοινό. Το 2018, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, θα παρουσιάσει τη νέα γλυπτική του πρόταση, η οποία δίνει μια δυναμική συνέχεια στην τρισδιάστατη απόδοση του οραματικού του κόσμου.
Ο Βαγγέλης Γκόκας στη νέα του ατομική έκθεση παρουσιάζει έργα της τελευταίας διετίας. Πρόκειται για ζωγραφική μικρών διαστάσεων σε ξύλο ή ύφασμα. Αποφεύγοντας το μεγαλειώδες στη φόρμα, το στιλ ή το θέμα, με το οποίο η ζωγραφική του παρελθόντος έχει κατά κανόνα συσχετιστεί, ο καλλιτέχνης διάλεξε να σχολιάσει τον εαυτό του ως ζωγράφο. Τι σημαίνει να ζωγραφίζει κανείς σήμερα, όταν οι εικόνες εντός μας λειτουργούν σαν γλώσσα της καθημερινότητας κι όχι της αισθητικής;
Γαντζωμένη σε μια απόκρημνη ορθοπλαγιά της περιοχής όπου βρίσκεται ένα φημισμένο βλαχοχώρι της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων, οι Καλαρρύτες, η μονή Κηπίνας, απόλυτα εναρμονισμένη με το υποβλητικό τοπίο, προσφέρει στους προσκυνητές και τους απλούς ταξιδιώτες ένα πραγματικά συναρπαστικό θέαμα.
Το Εαρινό Φεστιβάλ, είναι ευρέως γνωστό ως Κινέζικη Πρωτοχρονιά στη Δύση και είναι το πιο σημαντικό παραδοσιακό φεστιβάλ, αλλά και η πιο σημαντική γιορτή για τις οικογένειες στην Κίνα. Πρόκειται για μια επίσημη αργία, κατά την οποία οι περισσότεροι Κινέζοι έχουν 7 ημέρες απουσίας από την εργασία.
Το 2018 είναι το έτος του "Γήινου Σκύλου’’. Οι ''Γήινοι Σκύλοι'' θεωρούνται σοβαροί, κοινωνικοί και υπεύθυνοι στην εργασία τους.
Το Πολιτιστικό Κέντρο Σαολίν Τσαν Γου Γι Ελλάδος – Shaolin Temple Greece 希腊少林寺 διοργανώνει, όπως κάθε χρόνο, και σας προσκαλεί να γιορτάσουμε μαζί την Κινέζικη Πρωτοχρονιά του 2018! Την χρονιά του ''Γήινου Σκύλου!
Ο Παύλος Ντεμπέμπε και Ιάννης Πανταζίδης και οι συνεργάτες καλλιτέχνες του Πολιτιστικού Ομίλου "Κέντρο Τέχνης" διοργανώνουν την Ομαδική Έκθεση ΟΝΑR (όναρ). Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από μουσικά δρώμενα, αναγνώσεις ποίησης, installations και θεατρικές performance.
Η γκαλερί ArtZone 42 θα παρουσιάσει από τις 11 Ιανουαρίου έως τις 3 Φεβρουαρίου 2018 την ομαδική έκθεση με τίτλο "Once upon a…dragon" σε επιμέλεια της θεωρητικού τέχνης Δόμνας Χανουμίδου. Τριάντα πέντε Έλληνες και ξένοι σύγχρονοι καλλιτέχνες, με αφορμή το απόσπασμα του Rainer Maria Rilke επιχειρούν να αποτυπώσουν εικαστικά τη δική τους προσωπική αναμέτρηση με το φόβο. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στην Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018 στις 8.00 μμ.
This mantra relates directly to healing and protective energy represented by Guru Ram Das. It is a mantra of humility, relaxation and self healing. It projects the mind to infinity, and opens the space to be guided from the heart and compassion.
Το σπίτι, στην οδό Κορίνθου 241, ένα διώροφο νεοκλασικό του 1840, πουλήθηκε μετά τον θάνατο των γονιών του Παλαμά, άλλαξε χέρια και χαρακτηρίστηκε διατηρητέο το 1983
«Μισεύω για τα ξένα...». Τριετής ο Κωστής Παλαμάς, μέσα σε μικρό διάστημα μένει ορφανός από μητέρα και πατέρα. Στο πατρικό δίπατο σπίτι, στον πλατύ δρόμο που τραβούσε ίσα, τα έπιπλα του σπιτιού μαζώνονται, τα μπαούλα δένονται, τα περισσά ξεπουλιούνται, τα περιττά χαρίζονται. Τα τρία αγόρια της οικογένειας αφήνουν τη γενέθλια Πάτρα και μοιράζονται στους συγγενείς. Ο Κωστής και ο Χρήστος πηγαίνουν στο Μεσολόγγι, στον αδελφό του πατέρα τους, Δημήτριο. Ο μικρότερος αδελφός τους καταλήγει στην Τεργέστη, στην οικογένεια της αδελφής της μητέρας τους.