Στη Λευκωσία, ο καινοτόμος και εμπνευσμένος γλύπτης, Κώστας Βαρώτσος, εγκατέστησε το 1983, το μνημειακό του γλυπτό, ο ποιητής, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Στη συνέχεια, η Επικίνδυνη χορεύτρια από πέτρα και σίδερο στο Κάστρο της Ροκασκαλένια το 1998, η Μόρτζια από σίδερο και γυαλί στα Απέννινα Όρη, στο Αμπρούτζο της Ιταλίας το 1997, η Κλεψύδρα από σίδερα, πέτρες και ηλεκτρική αντίσταση στους Δελφούς το 1994 έως τους Ορίζοντες από σίδερο και γυαλί, στον ποταμό Σκάλδη του Βελγίου, το 1995, τις Σταγόνες από σίδερο, γυαλί και αλουμίνιο στη Νέα Υόρκη το 1992 και τον επιβλητικό Δρομέα από σίδερο και γυαλί, το 1988 που αρχικά κοσμούσε την πλατεία Ομονοίας και εδώ και 23 χρόνια έχει μεταφερθεί απέναντι από την Εθνική Πινακοθήκη, ο Ορίζοντας από γυαλί, στο Εθνικό Μουσείο της Ελβετίας, κοντά στη Γενεύη το 2000 και τα Συγκοινωνούντα δοχεία από γυαλί και σίδερο στο Μαϊάμι το 2003, μεταξύ άλλων μαρτυρούν τη συνεχή και επίπονη πάλη του δημιουργού με την ευθραυστότητα του γυαλιού, τη στιλπνότητα του σιδήρου και φυσικά της διαφάνειας και του φωτός. Ο Βαρώτσος τολμά με δυναμισμό να επεμβαίνει στους δημόσιους χώρους κερδίζοντας μια άμεση επαφή με το κοινό. Το 2018, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, θα παρουσιάσει τη νέα γλυπτική του πρόταση, η οποία δίνει μια δυναμική συνέχεια στην τρισδιάστατη απόδοση του οραματικού του κόσμου.
Περισσότερα: http://thf.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου