Ο συντελεσμένος, ο αληθινός εαυτός μας, βρίσκεται στο χτες, στο ανεπανόρθωτο. Το αύριο δε μας ανήκει ακόμα και το τώρα είναι περιγελαστικά Φευγαλέο, έτσι που αφανίζεται προτού το ιδείς. Πού ζούμε λοιπόν; Σε μια διάσταση έξω από το συγκεκριμένο. Μέσα σ΄ ένα γνέψιμο ιδεατό, που σχεδιάζεται κάπου έξω από το χρόνο. Το μυαλό, ύστερα, χωνεύει σε μια πρέζα στάχτη - κι η ιστορία πάει, τέλειωσε.
Μέσα στο Φευγαλέο παρόν, υπάρχει μια παρουσία με τρομαχτική ενάργεια: Ο πόνος. Μονάχα ο πόνος κάνει το τώρα παρόν. Όσο κι αν απογειωθείς με το νου σου, δε θα φιμώσεις τον πόνο. Έτσι, ανάμεσα στους δυο αυτούς ίσκιους, το χτες και το αύριο, δε μένει παρά ένας πόνος ασώματος, που να μαρτυρεί πως έχουμε υπάρξει. Είμαστε μια κραυγή από στόμα άσαρκο, ριγμένη μέσα στο λιοπερίχυτο χάος"
ΆγγελοςΤερζάκης
Στίχοι – Μουσική : Χρήστος Νινιός
Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί
Κάθε σου δρόμος για μένα ανοιχτή πληγή
Κάθε σου αγάπη για μένα είναι στεναγμός
Κάθε σου γέλιο στα χείλη μου βγαίνει καημός
Άδεις σκέψεις μες στου μυαλού μου τις στοές
Χάνουν το λόγο, το σήμερα μου μοιάζει χθες
Παγώνει ο χρόνος, νιώθω τα πόδια μου βαριά
Χέρια υψωμένα, στους ώμους γίνονται φτερά
Αχ ψεύτη κόσμε, γιατί σε πίστεψα, γιατί
Κλείνω τα μάτια, κρύβω τα λόγια σαν παιδί
Σβήνω και γράφω, μα πάλι άδειο το χαρτί
Λέξεις πηδάνε, στήνουνε γύρω μου χορό
Πέφτουνε κάτω και σχηματίζουν «σ’ αγαπώ»
Πανάθεμά σου που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
Και σε γλεντάω σε κάθε λάθος ή σωστό
Μα κάθε μέρα, ριζώνει μέσα μου οργή
Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί
Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί
Αχ ψεύτη κόσμε… γιατί σε πίστεψα, γιατί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου