Γιώργος Ρόρρης - "Κορίτσι στον καθρέπτη", 2010, Λάδι σε μουσαμά, 132x189 εκ.
To 1979, σε μια εποχή που η avant-garde έκφραση στην τέχνη ήταν αποδεκτή από έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, η Μαρία Δημητριάδη ίδρυσε την Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, όπου ξεκίνησε να παρουσιάζει περιβάλλοντα, δρώμενα, βίντεο, φωτογραφίες καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής.
Η πολιτική της Μέδουσας βασίζεται στην «ανακάλυψη» και την συστηματική προβολή – προώθηση νέων Ελλήνων καλλιτεχνών οι οποίοι και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του ετήσιου εκθεσιακού προγράμματος.
Παράλληλα παρουσιάζονται δημιουργίες καλλιτεχνών διεθνούς φήμης, όπως των Takis, Μάριου Πράσινου, Αλέξη Ακριθάκη, Harold Stevenson, Robert Matta, και Κώστα Κουλεντιανού, σε εκθέσεις που προτείνουν νέες προσεγγίσεις για το καλλιτεχνικό τους έργο.
Με στόχο να ενθαρρύνει την πειραματική διάσταση της σύγχρονης τέχνης, ξεκίνησε έναν δεύτερο χώρο, δίπλα στην ήδη υπάρχουσα Μέδουσα, στην οδό Ξενοκράτους 21, -τη Μέδουσα+1-, από το 1992 - 1996, για εναλλακτικές δράσεις, όπου οι συνεργάτες της Μέδουσας δημιούργησαν επί τόπου περιβάλλοντα, έργα χώρου και εγκαταστάσεις. Έτσι, η Μέδουσα+1 λειτουργώντας ως συνδετικός κρίκος μεταξύ διαφορετικών πεδίων έρευνας, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην σύγχρονη Ελληνική καλλιτεχνική σκηνή.
H Mέδουσα Αίθουσα Τέχνης έχει πραγματοποιήσει τις πρώτες ατομικές εκθέσεις των καλλιτεχνών Nάκη Ταστσιόγλου, Anton, Γιώργου Ρόρρη, Μαριάννας Στραπατσάκη, Μαρίας Γρηγοριάδου, Ελένης Ζούνη, Λίνας Μπέμπη, Μπάμπη Βενετόπουλου, Μίλτου Μιχαηλίδη, Ντόρας Πούλμαν, Νίκου Βλάχου και άλλων.
Κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία, φιλοξενούνται θεματικές εκθέσεις ελλήνων εικαστικών, πέραν των καλλιτεχνών της γκαλερί, με Έλληνες ιστορικούς τέχνης όπως η Έφη Στρούζα, ο Μανώλης Μαυρομμάτης, η Λένα Κοκκίνη, η Μαρία Μαραγκού, η Λίνα Τσίκουτα, η Μπία Παπαδοπούλου ως επιμελητές των εκθέσεων.
Aπό το 2004 ο απέριττος λευκός χώρος του καφέ του Φώτη Μέλιου στο λιμανάκι της Νάουσας της Πάρου, μεταμορφώνεται περιοδικά, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, από το έργο Ελλήνων καλλιτεχνών με ευθύνη της Μέδουσας, μεταφέροντας σε ένα περιβάλλον κοσμοπολίτικο τη σύγχρονη ελληνική εικαστική τέχνη.
Η Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης εστιάζει το ενδιαφέρον της και ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής της σε δραστηριότητες για την προώθηση των Ελλήνων καλλιτεχνών στη διεθνή σκηνή. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, συνεργάζεται με διοργανωτές μεγάλων διεθνών εκθέσεων, παρουσιάζει συνεργάτες της σε διεθνείς biennale και μουσεία, ανταλλάσσει εκθέσεις και αναπτύσσει γόνιμους δεσμούς με ξένες γκαλερί.
Ο Έριχ Φρομ (Erich Fromm, 23 Μαρτίου 1900 - 18 Μαρτίου 1980) ήταν Γερμανός ψυχολόγος, ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος, ανθρωπιστής και φιλόσοφος. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ψυχολόγους του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Φρανκφούρτη το 1900 και απεβίωσε στην Ελβετία το 1980. Ξεκίνησε να πραγματοποιεί ψυχανάλυση ως μαθητής του Σίγκμουντ Φρόυντ, αλλά σύντομα διαφώνησε μαζί του σε κάποια σημεία και ακολούθησε ξεχωριστή πορεία. Εγκατέλειψε την Ναζιστική Γερμανία το 1933 και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ έχοντας ήδη αποκτήσει μεγάλη φήμη, σαν σπουδαίος ψυχαναλυτής. Αρχικά, γίνεται μέλος του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου Κολούμπια το 1934, ενώ το 1941 έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού του κολεγίου Μπένινγκτον στο Βερμόντ και το 1951 διορίζεται καθηγητής Ψυχανάλυσης στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Από το 1957 μέχρι και το 1961 ήταν ταυτόχρονα καθηγητής και στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, αλλά τελικά επέστρεψε στην Νέα Υόρκη το 1962, ως καθηγητής Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Υπήρξε υπέρμαχος της μαρξιστικής σκέψης, στην οποία πάντως άσκησε κριτική, κυρίως στην πρακτική της εφαρμογή της. Προσπάθησε επίσης να την ενώσει με τη Φροϋδική σκέψη.
